Ahlak sorunu, çağımızın politik ve ekonomik sorunlarından daha az önemli olmayan büyük ve karmaşık bir problemdir. Filozoflar, bilim, sanat, devlet ve din adamları, yetişmekte olan kuşakların davranışları üzerine kuşku ve üzüntü ile durmakta, hemen her yerde, kazanılmış ve kazanılmakta olan bireysel özgürlüğün yarattığı yeni alışkanlıkları, insanlığın geleceği için pekte olumlu karşılamamaktadırlar. Zira gerçekle öykülerin, pratikle teorik olanın yarışmasında, geleneksel ve dogmatik olan inançların yenilgiye uğradığı, insanların yeni bir hayat ve dünya anlayışına kapılmaları yüzünden, tekelci ve yersel (mahalli) törelerden, adetlerden ve değer yargılarından, bilerek ya da bilmeyerek vazgeçmeye başladıkları açıkça görülmektedir. Tekniğin, ulaştırma ve konfor araçlarının gelişimi, zaman ve uzaklık sürelerini kısaltmış, gezi zorluklarını gidermiş, ülkeleri olduğu kadar da insanları birbirine yaklaştırmıştır. Haberleşmenin, kültürel ilişkilerin kolaylaşıp yoğunlaştığı bir yüzyılda, yaşama tarzları, düşünme ve inanç nitelikleri bakımından insanlık birbirine benzemeye doğru ilerlemektedir. Bu hızlı değişmelerin ve her dönemde, savaşlar ertesinde baş gösteren psikolojik değişmelerin ve sarsıntıların yarattığı ihtiyaçlar ve zorunluluklar, eskiye bağlı olan kuşaklara çözümlenmesi gereken birtakım derin problemler sunmaktadır. Değer yargılarının yönünü ve niteliğini sürekli olarak ve sık sık değiştiren yeni rejimlerle nüfus yoğunluğu ve bunların doğurduğu ekonomik ve sosyal koşullar, KENDİ HAYATINI YAŞAMA gizine bağlanan genç kuşaklarla, maddeci, çıkarcı, nemelazımcı bir oluşumun yayılmasını sağlamıştır. Genel olarak insanların birbirine acı çektirmeyen bir karakter kazanabilmeleri için filozoflar, akılcılar, peygamberler ve tarikat kurucuları gibi türlü aydın ve ermiş kişiler, yüzyıllardan beri çeşitli yüksek eserler vermiş, türlü yüce telkinlerde bulunmuşlardır…

---